snowy mountains
Door: Webmaster
19 November 2011 | Australië, Toora
Woensdag 16 november was de dag om de hoogste berg van Australie op te gaan. 's Ochtends vroeg leek het weer nog goed, maar we waren nog geen 5 minuten onderweg of de regen kwam met bakken naar beneden. We zijn toen maar weer omgekeerd en hebben in het dorp wat rondgehangen. Het weerbericht voor de volgende dag was ook slecht. 's Middags leek het beneden bij de camping iets beter, dus hebben we een tweede poging gewaagd, dit keer naar Charlotte Pass op zo'n 2100m hoogte. Ook geen goed idee: de Snowy Mountains waren vandaag echt de Rainy Mountains! Daarna hebben we wat lager een korte wandeling gedaan. Dat bleek een goed idee, want behalve dat het redelijk droog bleef, hebben we ook een groep van minstens 30 kangaroes gezien! Geweldig, ook moeders met kleintjes in de buidel en aardig gewend aan mensen, waardoor we best dichtbij konden komen.
We hadden al besloten om de volgende ochtend weer naar boven te gaan. Tenslotte hadden we een parkpass tot 13.45u. En toen was het prachtig weer! Mooie blauwe lucht, koud en een zonnetje. Vandaag waren de Snowy Mountains opeens de Sunny Mountains!
We zijn dus alsnog naar het dak van Australie gelopen. Eerst 10 min. met een stoeltjeslift en daarna een wandeling van 13km (return) tot de top van Mt. Kosciuszko op 2228m hoogte. En dan weer terug met de stoeltjeslift. Het was een makkelijke klim en we waren in 1,5 uur boven. Er kwamen wel wat meer wolken, maar het bleef droog. Terug ging nog sneller, zodat we nog op tijd bij onze auto terug waren.
Het was een prachtige wandeling, met mooie uitzichten, sneeuw en overal water van de smeltende sneeuw. De wandeling was een 'boardwalk', zodat we droge voeten hielden (behalve in de sneeuw).
Daarna zijn we nog zo'n 300 km verder gereden tot we weer op de Prinsess Highway waren, de weg langs de kust. De hut geparkeerd op een redelijk primitieve camping, waar we de volgende ochtend bruut gestoord werden tijdens ons ontbijt. Er werd nl. zand gestort op de paden van de camping, waardoor er vanaf 7.15u overal vrachtwagens, zandschuivers en walsen reden. We zijn maar snel weggereden en hebben langs de kant van de weg ontbeten.
Weer een flink stuk gereden door vooral later een wat saai landschap: veel weilanden, vrij plat en vrijwel geen dorpen. We hebben geluncht bij 90 miles beach en daarna een stuk een binnendoor weg genomen. Erg leuk, heel smal, maar je komt toch niemand tegen. Alleen een schildpad midden op de weg en die hebben we maar even geholpen met oversteken:-).
Inmiddels is het zaterdag en zitten we in Toora, vlakbij Wilson's Prometary NP. Vandaag was het weer eens erg vochtig.
Om 12 uur leek het beter te worden en zijn we toch naar het NP gereden voor een wandeling. Helaas waren we nog maar net onderweg of het ging weer regenen. Eerst een beetje, maar uiteindelijk goot het. We waren flink doorweekt, maar gelukkig heb je met een camper altijd droge kleren bij je :-). Jammer, want het was een mooie wandeling geweest bij iets droger weer.
De meeste wandelpaden in het park zijn trouwens gesloten vanwege de overstromingen begin dit jaar. Op sommige plekken kon je de verwoesting ervan goed zien, erg indrukwekkend!
Als het weer morgen zo blijft, rijden we weer verder.
We hebben er trouwens een week extra bij gekregen. We dachten allebei dat we volgende week de camper weer moesten inlevern, maar dat is pas eenweek later, 3 december.
Hoezo alle besef van tijd kwijt?
We hadden al besloten om de volgende ochtend weer naar boven te gaan. Tenslotte hadden we een parkpass tot 13.45u. En toen was het prachtig weer! Mooie blauwe lucht, koud en een zonnetje. Vandaag waren de Snowy Mountains opeens de Sunny Mountains!
We zijn dus alsnog naar het dak van Australie gelopen. Eerst 10 min. met een stoeltjeslift en daarna een wandeling van 13km (return) tot de top van Mt. Kosciuszko op 2228m hoogte. En dan weer terug met de stoeltjeslift. Het was een makkelijke klim en we waren in 1,5 uur boven. Er kwamen wel wat meer wolken, maar het bleef droog. Terug ging nog sneller, zodat we nog op tijd bij onze auto terug waren.
Het was een prachtige wandeling, met mooie uitzichten, sneeuw en overal water van de smeltende sneeuw. De wandeling was een 'boardwalk', zodat we droge voeten hielden (behalve in de sneeuw).
Daarna zijn we nog zo'n 300 km verder gereden tot we weer op de Prinsess Highway waren, de weg langs de kust. De hut geparkeerd op een redelijk primitieve camping, waar we de volgende ochtend bruut gestoord werden tijdens ons ontbijt. Er werd nl. zand gestort op de paden van de camping, waardoor er vanaf 7.15u overal vrachtwagens, zandschuivers en walsen reden. We zijn maar snel weggereden en hebben langs de kant van de weg ontbeten.
Weer een flink stuk gereden door vooral later een wat saai landschap: veel weilanden, vrij plat en vrijwel geen dorpen. We hebben geluncht bij 90 miles beach en daarna een stuk een binnendoor weg genomen. Erg leuk, heel smal, maar je komt toch niemand tegen. Alleen een schildpad midden op de weg en die hebben we maar even geholpen met oversteken:-).
Inmiddels is het zaterdag en zitten we in Toora, vlakbij Wilson's Prometary NP. Vandaag was het weer eens erg vochtig.
Om 12 uur leek het beter te worden en zijn we toch naar het NP gereden voor een wandeling. Helaas waren we nog maar net onderweg of het ging weer regenen. Eerst een beetje, maar uiteindelijk goot het. We waren flink doorweekt, maar gelukkig heb je met een camper altijd droge kleren bij je :-). Jammer, want het was een mooie wandeling geweest bij iets droger weer.
De meeste wandelpaden in het park zijn trouwens gesloten vanwege de overstromingen begin dit jaar. Op sommige plekken kon je de verwoesting ervan goed zien, erg indrukwekkend!
Als het weer morgen zo blijft, rijden we weer verder.
We hebben er trouwens een week extra bij gekregen. We dachten allebei dat we volgende week de camper weer moesten inlevern, maar dat is pas eenweek later, 3 december.
Hoezo alle besef van tijd kwijt?
-
19 November 2011 - 14:22
Gert:
Hoezo nat kikkerlandje:-) -
19 November 2011 - 14:46
Ingrid:
Blijkbaar is het thema van deze reis voor jullie: "HET DUURT SOMS EVEN, MAAR DAN HEB JE OOK WAT!"
Kijk, en Sint geeft zelfs cadeautjes aan kinderen in Australië, zomaar een hele week camper in je schoen!
-
19 November 2011 - 14:54
Myrthe:
Het bij jullie natter dan hier in Nederland! ;-) Het is inderdaad blijkbaar telkens geduld hebben maar dan komt het tóch goed! En zomaar een week cadeau, was zeker nog voor je verjaardag Gretty? Geniet er nog van! -
20 November 2011 - 10:42
J-S-R:
wat een tegenstellingen....
Wilson's P is erg mooi daar ben ik ook geweest. Hopelijk wordt het weer beter en kunnen jullie daar een duik in zee nemen. Nog veel plezier zegt Renske. :heartbounce:van saskia -
20 November 2011 - 19:37
Harry En Theo:
Het blijft nog steeds heel leuk en boeiend om de avonturen te lezen. Bij jullie dus nattigheid en hier heel veel mist.
Jullie staan wel steeds gelukkig lachend op de foto's.
Houden zo en blijf genieten!
x H&T -
20 November 2011 - 22:04
Judith Koot:
Hoi snowgirls,
Daan vond het KLM vliegtuig prachtig en vindt het onwijs leuk dat zijn naam erop staat.
Nu nog een plekje vinden op zijn kamer....
-
23 November 2011 - 09:18
Noortje:
hallo iet en gretty
wat een prachtig reisverslag weer, wat een mooie wandeling hebben jullie gemaakt zeg, en leuk die kangeroes. ik vind het elke keer weer leuk, jullie verslagen te volgen.geniet er van samen.
groetjes Noortje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
