Suriname 6 t/m14 september 2008

Op 6 september vertrokken we voor een rondreis van 3 weken door Suriname.
Na een prima vlucht (met geweldig eten!) kwamen we op 7 september eind van de middag in Suriname aan. Zoals beloofd stond er buiten een meneer met onze naam op een bordje en werden we door een alleraardigste chauffeur naar ons hotel gebracht. Grappig dat je, hoewel er Nederlands wordt gesproken, toch heel goed moet luisteren wat er nu precies gezegd wordt.
De klemtoon en zinsopbouw is toch anders. Het was druk op de weg maar gelukkig wist onze chauffeur een ‘binnendoor’ route en waren we met 45 minuten in Paramaribo.
Hotel Eco Resort Inn ( www.ecoresortinn.com ) zou onze ‘terugkom’ basis worden de komende 3 weken. Spullen konden steeds worden achtergelaten als we op trips gingen. De paspoorten en andere belangrijke zaken gingen in een kluis en zijn daar 3 weken blijven liggen. Ideaal.
Wat was het genieten om vervolgens met ons eerste flesje Parbo (toen nog een kleintje) op een terras te gaan zitten en te genieten van de warmte en eerste indrukken.
Eco was een prima hotel. Iedere kamer had een balkonnetje. De volgende ochtend hebben we daar langer op gestaan dan we wilden…. Wat was er aan de hand? We waren vroeg (6.15 uur) opgestaan om het uitzicht te bekijken. De deur hadden we dichtgetrokken tegen de muggen. Helaas viel de deur in het slot. Stonden we daar op 1 vierkante meter. Gelukkig hadden we wel een T-shirtje aan. Er liep allemaal bewaking rond en die was snel gewaarschuwd. Alleen toen kwam probleem 2: onze kamerdeur zat op een antidiefstal haak. Gelukkig kreeg de aardige bewaker met behulp van een visdraadje de deur toch open. Poe poe. Helaas waren we vervolgens wel te laat voor de wekelijkse zangvogelwedstrijd in het park.
Na het ontbijt Paramaribo verkend. Het was prachtig weer. Volop zon en bloedheet. Die pet en factor 20 kwamen goed van pas. Gelukkig valt het met de luchtvochtigheid wel mee. In Paramaribo zijn de tegenstellingen in het straatbeeld groot. Naast prachtige gerestaureerde houten Pipi Langkous huizen staan volledig verwaarloosde huizen die eruit zien alsof ze ieder moment in elkaar kunnen storten.
Mooi om te zien is dat de kerken, moskeeën en tempels bij wijze van spreken gebroederlijk naast elkaar staan.
We bezochten Fort Zeelandia waar een aantal mooie exposities waren en we een rondleiding kregen. Verder was Paramaribo uitgestorven omdat het zondag was.
’s Middags hebben we dan ook heerlijk aan het zwembad van het Torarica hotel gelegen. En ‘s avonds gegeten in wat ons favoriete restaurantje zou worden: Jasmine.
De volgende ochtend stapten we op de fiets op weg naar Plantage Frederiksdorp. Heerlijk van fietsen is dat je altijd een windje hebt. Des te heter is het als je stil staat.
In Paramaribo was het nog aardig druk en moesten we achter elkaar blijven rijden om niet van onze sokken te worden gereden. Eenmaal daarbuiten was het heerlijk rustig en genoten we volop van de natuur. We moesten de rivier over en dat ging met een tentbootje waar de fiets zo in werd getild. We bezochten Fort Amsterdam. Op het terrein was een gevangenis die tot 1982 nog in gebruik was geweest. Zouden Corry Konings en Pussy Cat weten dat ze daar nu nog aan de muur hangen?
Fredriksdorp (www.frederiksdorp.com) was een prachtig gerestaureerde plantage die een goede indruk gaf van hoe het er vroeger uit moest hebben gezien. We bleven in een van die mooie huizen slapen. Jammer dat er ’s avonds een ware aanval van muskieten was en dat we letterlijk naar binnen moesten vluchten. Het mooie boomkikkertje op het traphekje was hem toen ook gesmeerd.
Eenmaal terug in Paramaribo nog een beetje door de stad gefietst. Paramaribo is enorm uitgestrekt en het was leuk om door ‘gewone’ straten te fietsen.
De volgende ochtend werden we om 9.55 uur opgehaald door een taxi ( 9.45 uur had hij niet gehaald want tja ‘hij moest zijn auto nog wassen’) die ons naar vliegveld Zorg en Hoop bracht. We werden gewogen ( tassen apart) en vervolgens heette een medewerkster van de Kabalebo lodge (www.kabalebo.com) ons welkom. We waren met 2 medereizigers ( Paul en Caroline) en hadden een hele vertrekhal (eigenlijk kamer) voor ons vieren. Bijzonder aangezien de vertrekkamer ernaast uitpuilde van de mensen…..
Klokslag 11.00 uur gingen we de lucht in in ons kleine 6-persoonsvliegtuigje. Wat een belevenis, en wat een lawaai. Eerst vlogen we over Paramaribo maar al snel was het broccoli wat we onder ons zagen. Afgewisseld met knalgele vlekken. Later ontdekten we dat dit bomen waren die in bloei stonden met prachtig gele bloemen. Na 1 uur vliegen zagen we een grote open plek in het oerwoud: de landingsbaan van Kabalebo met daarnaast de lodge. Een bijzondere ervaring om midden in de jungle te zitten terwijl je weet dat het dichtstbijzijnde dorp 80 km verderop ligt en er verder alleen oerwoud is. De dagen die volgden maakten we een aantal prachtige wandelingen in dat oerwoud. Het blijft indrukwekkend te zien hoe groot en hoog de bomen zijn en hoe dicht ze op elkaar staan. Een keer deden we een wandeling die sinds de regentijd nog niet was gelopen. Het pad moest letterlijk vrijgehakt worden. Ook moesten er een aantal bruggen gebouwd. Onze gidsen draaiden daar hun hand niet voor om. Met hun scherpe houwer (een groot kapmes) werden enorme bomen in mum van tijd gekapt om vervolgens als brug te dienen. We bedwongen Misty mountain. Een topje van 500 meter. Door het klimaat werd het vooral een sweaty mountain. En dan smaakt daarna een djogo Parbo (inmiddels een grote) heeel erg goed.
We zagen niet echt veel beesten in het bos. Wel een prachtig gifkikkertje, apen en een luiaard. Brulapen hebben we alleen veel gehoord, niet gezien.
In de buurt van de lodge was er meer te zien; voornamelijk vogels. We hebben veel papagaaien gespot, een witte reiger, een capibara, de ogen van een aantal kaaimannen en een aantal vogelspinnen. Ook enorm veel padden in alle soorten en maten.
Hoewel er werd gezegd dat er in de rivier kon worden gezwommen, hebben we dat niet gedaan. Na onze avonturen op Borneo waren we er toch al niet zo happig op maar helemaal niet toen we op Kabalebo een man troffen waarbij, in het water voor de lodge, een piranha zich tegoed had gedaan aan een stukje van zijn teen! ( en dan is het ineens een stuk minder leuk om midden in de bush te zitten). Wel tijdens een wandeling heerlijk gebadderd onder de Mooi-Mooi waterval, een plek die zijn naam eer aan doet.
De laatste ochtend hebben we nog gekajakt op de Kabaleborivier. Geweldig zo alleen op het water met om je heen alleen busch en vogels.
We vonden het erg jammer dat we na 5 dagen Kabalebo weer moesten verlaten. We gaan zeker nog een keer terug want tja, die anaconda hebben we nog niet gezien…..